PRZETRWAŁAM życie ofiary Josefa Mengele.

; Złość i nienawiść to ziarna, z których kiełkuje wojna. Przebaczenie jest ziarnem pokoju. I ostatecznym aktem ukojenia ;

Powieść Evy Mozes Kor i Lisy Rojany Buccieri ; PRZETRWAŁAM życie ofiary Josefa Mengele ; wydawnictwa Prószyński i s - ka. Książka oparta na faktach, spisana historia sióstr bliźniaczek i rodziny Żydowskiej która trafiła do obozu zagłady w Auschwitz. Kiedy Adolf Hitler doszedł w Niemczech do władzy w 1933 r. jako przywódca partii nazistowskiej, strasznie nienawidził żydów tak samo mocno jak Żelazna Gwardia i liderzy obu tych antysemickich, rasistowskich partii którzy zostali sprzymierzeńcami. Zapragnęli zawładnąć Europą. Kiedy w 1939 r. wybuchła druga wojna światowa, wojska nazistowskich Niemiec napadły na Polskę. Węgry pod dowództwem Miklosa Hrthyego przyłączyły siłę z Hitlerem. Rodzina Evy i Miriam mieszkające w małej wiosce Portz w Siedmiogrodzie jako jedyna rodzina Żydowska poczuła wykluczenie w społeczeństwie, odizolowana, pluta i obrzucana kamieniami, trafiła do getta, gdzie wszyscy Żydzi znajdujdujący się z terenów okupowanych przez Niemców, zostali przesiedleni i odizolowani, odznaczeni opaską Dawida, gdzie wysokie mury otoczone drutem kolczastym mieściły się w polu gdzie po środku getta przepływała rzeka Berettyo. Stamtąd pięcioosobowa rodzina trafiła do transportu bydlęcego, gdzie niemieccy strażnicy obiecywali że tam dokąd zmierzają, czyli do obozu pracy, nie zabraknie im niczego. Na miejscu dokonali selekcji, pomiędzy osobami starszymi, mężczyznami, kobietami a dziećmi. Natomiast pozyskiwanym ; towarem ; były bliźniaki, tak jak Ewa i Miriam które dostały się pod opiekę Josefa Mengele. Traktowane inaczej niż reszta osób znajdujących się w obozie, z przywilejami na sześciocentymetrową pajdę chleba i kubek czarnej kawy. Raz w tygodniu przeprowadzano na nich badania, pomiary, eksperymenty z których nie jedno dziecko nie wychodziło żywym. Któregoś dnia Evie wstrzyknięto truciznę po której dostała wysokiej gorączki. Przeżyła dzięki osobom dobrej woli, przeżyła dla siostry, z silną wolą i determinacją pokonała chorobę. Miriam zapadła się w sobie, brak wieści o Evie sprawiła że dziewczynka była bliska załamania. Mengele wkuwał jej środek który sprawił że nerki nigdy i później nie rozwinęły się do rozmiarów dorosłej kobiety, zawsze już pozostały małe. Kiedy Eva wróciła do baraku, radości nie było końca. Coś zaczęło się dziać w obozie, strach Niemców, ich częste wyjazdy, bombardowania obozu , naloty i ostateczne wyzwolenie przez radzieckich żołnierzy. Wolność, nie dowierzenie, radość i strach…co z resztą rodziny. Wróciły do Rumunii by zamieszkać u ciotki. Komunistyczna Rumunia dawała znać swoim piętnem. Rząd kontrolował wszystko, nawet szkoły. W 1948 r. na terenie Palestyny powstało państwo Izrael. Eva w raz z siostrą pisały do wujka Aarona, mieszkającego w Hajfie, brata ojca który pomógł osiedlić się dziewczynką w nowym, wolnym państwie.

Nikt  z nas nie może sobie wyobrazić tak strasznego miejsca czym jest jest obóz zagłady, świadomość że przez swoje pochodzenie można stać się wykluczonym, jednostką i numerem, eksperymentem. Dzieckiem ( gdyż dziewczynki miały po dziesięć lat ), którego pozbawili naziści dzieciństwa. Gdzie próba przetrwania, dbania o najbliższą osobę, doprowadziła także do braku empatii, współczucia, dbania o dobro innych. Najważniejsza teza była, dbać o siebie, widzieć własny pusty brzuch, nie liczyć się z innymi. Reszta świata nie istniała. Najbardziej bolesna jest świadomość jaką moc posiadał jeden człowiek którego wczepione poglądy antysemickie i nazistowskie doprowadziły do faktu: że wilk wilkowi człowiekiem, a człowiek człowiekowi wilkiem. Ile można mieć w sobie nienawiści, zawiści, rasizmu, nie tolerancji. Choroba Hitlera i homofobizm sprawił że przez lata historii, człowiek uświadamia sobie jak potrafimy być źli. Na szczęście wyciągnęliśmy lekcje nauki, starając się żyć w lepszym świecie i nie dopuszczając  aby historia zatoczyła koło. Polecam serdecznie. Renata Mielczarek

https://www.facebook.com/renia123mala/