Serce niewiasty to labirynt subtelności, stanowiący wyzwanie dla szulerskiego umysłu prostackiego samca. Jeśli chce pan naprawdę zdobyć kobietę, musi pan zacząć myśleć jak ona, a rzecz pierwsza to zdobycie jej duszy. Cała zaś reszta, owo słodkie i miękkie odurzenie, które rozum odbiera i prawość, przychodzi samo.
Czym jest miłość, przeważnie każdy przeżył te chwile uniesienia, gra endorfin słusznie lub nie, porównana do trzepotu skrzydeł motyli, kiedy człowiek funkcjonuje na próbach i błędach nie mogąc się skupić, przywołując obraz ukochanej osoby jakby chciało się przeniknąć w głąb jej duszy, myśli, stać się jednym ciałem. Ale nie każda miłość jest wzajemną konstrukcją tych samych uczuć, bez wzajemności wywołuje burzę mózgu, strach, zwiększone poświęcenie by pokazać tej osobie że nie jest obojętna, że stanowi batalię heroicznej walki o uwagę, starania, adoracje, podchody, ból wywołuje wiele konkluzji, załamanie, zniechęcenie, a nawet doprowadza do chorób, śmierci wywołanych próbami samobójczymi. Haruki Murakami wspaniale umieścił słowa w swojej powieści skupiając siedem opowiadań o miłości nieodwzajemnionej, gdzie mężczyźni jako bohaterowie stają się singlami z powołania, z faktu odrzucenia, niezrozumiani, stają się powłoką cielesną czerpiąc zadowolenie z przypadkowych znajomości, które były powodem radości cielesnej, nigdy potem nie zaznając tego jakże cudownego uczucia czym jest miłość. Strach ukazał obraz życia samotnika, który odrzucał każde potem zbliżenie z kobietą, jakby świadomość stanowiła blokadę do bycia szczęśliwym. Każdy z tych postaci to mężczyźni w różnym wieku, historię opisane przez nich o kobietach które opuściły ich w różny sposób, czy to ze świadomą decyzją, czy śmierć która zabrała je przed wcześnie, lub po prostu bycie w trwaniu oczekiwania na nie, surrealizm, humor, ironia i sarkazm, z domieszką realnej magii, przekraczamy próg fantazji która staje się codziennością, nawet nostalgią, szczyptą monotonii, wyobrażeń co by było, a gdyby...Siedem historii o tajemnicy, zagadki życia, po co żyjemy, kim jesteśmy, dokąd zmierzamy. Pięknie opisana powieść wielobarwnością zdań, zdarzeń, przybliżając obyczaje, tradycje Japonii, ta kultura zawsze będzie mnie zadziwiać, ta potrzeba bycia blisko bliźniego, ta odwzajemniona sympatia do drugiego człowieka, empatia i tolerancja do drugiej osoby. Dlaczego więc tak trudno kochać, znaleźć tę drugą połówkę pomarańczy?
Komentarze
Prześlij komentarz