Solaris.

 „Człowiek może ogarnąć tak niewiele rzeczy naraz; widzimy tylko to, co dzieje się przed nami, tu i teraz; unaocznienie sobie równoczesnej mnogości procesów, jakkolwiek związanych ze sobą, jakkolwiek się nawet uzupełniających, przekracza jego możliwości. Doświadczamy tego nawet wobec zjawisk względnie prostych. Los jednego człowieka może znaczyć wiele, los kilkuset trudno jest objąć, ale dzieje tysiąca, miliona nie znaczą w gruncie rzeczy nic.“

- Stanisław Lem.

; Solaris ; 

Stanisław Lem.

Wydawnictwo: Literackie.

Literatura: fantastyka, fantasy, science fiction.

Twórczość Stanisława Lema nie muszę nikomu przybliżać, jego powieści podbiły świat, a wizje które przedstawiał w literaturze są lustrzanym odbiciem naszych teraźniejszych czasów. ; Solaris ; po raz pierwszy została wydana w 1961 roku, przez wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, zaliczona słusznie do klasyki fantastyki naukowej. Powieść ta, gdzie nie jeden artysta stwierdził, że jest to dzieło relacji nieudanego kontaktu ludzkością z obcą formą inteligencji. Warto także zaznaczyć że W 2021 roku przypada setna rocznica urodzin Stanisława Lema, jednego z najpoczytniejszych polskich pisarzy tej literatury. Sejm RP zdecydował, że należy uczcić ten fakt i ustanowił obecny rok – Rokiem Lema, pod nazwą ; Widziałem przyszłość ; który jest świętem kultury, technologii i nauki. 

Bohaterem tejże powieści jest psycholog Kris Kelvin, który przybywa z Ziemi na stację badawczą, która unosiła się nad oceanem cytoplazmatycznym pokrywającą planetę Solaris. Ocean ów był integralną formą inteligencji, żywą strukturą, badacze nie raz zachodzili w głowę próbując odpowiedzieć na wiele nurtujących pytań. Kiedy Kelvin trafia na Stacje - zastaje swoich pobratymców w stanie odmiennym, nienaturalnym, wręcz zahaczającym o obłęd, natomiast ich szef placówki - Gibarian - popełnił samobójstwo, zostawiając dla Krisa zaszyfrowaną wiadomość, ten algorytm odkrywa wiele zachowanych w tajemnicy informacji odnośnie oceanu. W tym czasie pojawia się była dziewczyna naszego bohatera, która także wcześniej popełniła samobójstwo, wprawiając w wyrzuty sumienia psychologa. Jej pojawienie się jako ; gościa ; gdzie jak się okazało, nie tylko Kris był świadkiem udręki, chcąc pozbyć się jej, ta powraca, jak i inni ; goście ; do osób zamieszkujących stację, wywołując obłęd, stany lękowe. Po pewnym czasie jej obecność sprawia że zaczyna akceptować ją, taką jaka jest, przyznając przed sobą że nawet mu odpowiada, że ją kocha. Jego koledzy, będąc w podobnej sytuacji próbują wytłumaczyć Krisowi, że ocean materializuje wspomnienia badaczy, czym była udręka psychiczna. Stosowane eksperymenty na oceanie - naświetlanie promieniami rentgenowskimi, doprowadziły do takiego efektu, chcąc powstrzymać lub zredukować stan odniesiony, zostaje wysłany encefalogram Kelvina, który ma na celu wysłanie  odbiorcy swoich stanów psychicznych. O dziwo można byłoby pomyśleć że kłopoty ustały, ale czy na pewno? 

Powieść jest podróżą, dwubiegunową, pomiędzy planetami, opisującą fantastyczny świat oceanu, ich interakcje, mądrość, inteligencje, świat galaktyk. Niesamowicie płynnie poprowadzona fabuła, z ciekawymi wątkami ; gości ; którzy jako życie po życiu, wywoływały skrajne emocje, utwierdzając naszego bohatera w przekonaniu o słuszności swej decyzji by zatrzymać tę którą pokochał na nowo. Abstrakcyjna, opisowo modelowa wersja powstania planety Solaris, gdzie zastanawiające skąd w tamtych jakże odległych latach, autor wiedział o plazmach, matrycach, wielu funkcji technologicznych, a przecież one jeszcze nawet nie raczkowały. Niesamowity potencjał, kunszt literacki, rzemiosło wysunięte wobec tego co z fantazją stworzył, przelewając na papier. Nudna i ciekawa, zależy czego spodziewamy się od pierwszej powieści która dla mnie jest otwierającymi oczami przenosząc się z przeszłości w teraźniejszość. Nie koniecznie powieść, stworzona dla technologii, twórców gier, ale o tym parę słów zarekomenduję w ; Cyberiadzie ; póki co, polecam wszem i wobec.