; Wiedza to niebezpieczna rzecz. Wiedza to potęga. A niewiedza jest błogosławieństwem. Dzięki niewiedzy można uniknąć cudzej krzywdy.;
Cześć czołem ❤
Od dłuższego czasu, zanosiłam się z zamiarem przeczytania #suefortin #wydawnictwoharpercollins ; Siostrzyczka ; gdzie powieść ta, gdzie przeważnie lubię mocną dynamikę, to podstawa powieści tkwi w więzach rodzinnych, oplatanych tajemnicami, które po kolei wyciągane, dają spójną całość, tworząc akapit, treść, wątek, zdanie, przybierając formę thrillera psychologicznego. Po dwudziestu latach, od momentu rozstania się pomiedzy rodzicami Clary, od chwili kiedy ojciec odszedł zabierając ze sobą jej siostrę Alice, wszelkie próby poszukiwawcze, kończyły się niczym rzucaniem grochu o ścianę. Lecz któregoś dnia, mama Clare otrzymuje list od zaginionej córki. Po kilku wymianach wiadomości, dochodzi do spotkania. Zostaje przyjęta do rodziny z otwartymi ramionami, ale... zamiast radości, euforii po odnalezieniu siostry, ciekawości jaka wiąże się z jej osobą, zasiany zostaje niepokój. A ten skolei zaczyna tworzyć pętlę zazdrości zmieszanej z dziwnymi zbiegami okoliczności. Podczas wizyty zagęszcza się armosfera, dochodzi do konfliktów, które rzucają światło dzienne na co raz to nowe sprawy, jak zniszczony obraz męża Clary, dewastacja samochodu jej przyjaciółki, pęknięta ramka, obarczona kłamstwami, poczuciem wyrafinowania, i braku wsparcia ze strony rodziny, zostaje odsunięta od cudownej sielanki w której główne skrzypce zaczeła grać Alice. Ta postanawia dowiedzieć się wszystkiego na temat życia zaginionej siostry. Kim w takim razie okaże się Alice, czy to na pewno ta sama osoba? Komu będzie najbardziej zależeć na tym aby zniszczyć życie Clare? I jakie będzie Wasze zaskoczenie, kiedy dowiecie sie na samym końcu na czym polega prawdziwa przyjaźń i czy faktycznie istnieje teza, że aby kogoś poznać, należy zjeść beczkę soli. Ta psychologiczna powieść kładzie cień, iż to co powinno być stabilne jest kruche, niszczy je fasada naiwnej wiary, budowanej z poczucia winy za utraconą córkę i siostrę, za nadzieję iż ona pozwoli nadrobić utracony czas. Zawiść i manipulacja, szczypta obsesji, daje calkowity obraz jak łatwo można ulec złym emocjom, jak łatwo można zniszczyć życie drugiego człowieka, tylko dlatego że ma lepiej, fajniej, wiecej. Polecam wszystkim którzy lubią się w takich mrocznych zagadkach.🙋♀️
Cześć czołem ❤
Od dłuższego czasu, zanosiłam się z zamiarem przeczytania #suefortin #wydawnictwoharpercollins ; Siostrzyczka ; gdzie powieść ta, gdzie przeważnie lubię mocną dynamikę, to podstawa powieści tkwi w więzach rodzinnych, oplatanych tajemnicami, które po kolei wyciągane, dają spójną całość, tworząc akapit, treść, wątek, zdanie, przybierając formę thrillera psychologicznego. Po dwudziestu latach, od momentu rozstania się pomiedzy rodzicami Clary, od chwili kiedy ojciec odszedł zabierając ze sobą jej siostrę Alice, wszelkie próby poszukiwawcze, kończyły się niczym rzucaniem grochu o ścianę. Lecz któregoś dnia, mama Clare otrzymuje list od zaginionej córki. Po kilku wymianach wiadomości, dochodzi do spotkania. Zostaje przyjęta do rodziny z otwartymi ramionami, ale... zamiast radości, euforii po odnalezieniu siostry, ciekawości jaka wiąże się z jej osobą, zasiany zostaje niepokój. A ten skolei zaczyna tworzyć pętlę zazdrości zmieszanej z dziwnymi zbiegami okoliczności. Podczas wizyty zagęszcza się armosfera, dochodzi do konfliktów, które rzucają światło dzienne na co raz to nowe sprawy, jak zniszczony obraz męża Clary, dewastacja samochodu jej przyjaciółki, pęknięta ramka, obarczona kłamstwami, poczuciem wyrafinowania, i braku wsparcia ze strony rodziny, zostaje odsunięta od cudownej sielanki w której główne skrzypce zaczeła grać Alice. Ta postanawia dowiedzieć się wszystkiego na temat życia zaginionej siostry. Kim w takim razie okaże się Alice, czy to na pewno ta sama osoba? Komu będzie najbardziej zależeć na tym aby zniszczyć życie Clare? I jakie będzie Wasze zaskoczenie, kiedy dowiecie sie na samym końcu na czym polega prawdziwa przyjaźń i czy faktycznie istnieje teza, że aby kogoś poznać, należy zjeść beczkę soli. Ta psychologiczna powieść kładzie cień, iż to co powinno być stabilne jest kruche, niszczy je fasada naiwnej wiary, budowanej z poczucia winy za utraconą córkę i siostrę, za nadzieję iż ona pozwoli nadrobić utracony czas. Zawiść i manipulacja, szczypta obsesji, daje calkowity obraz jak łatwo można ulec złym emocjom, jak łatwo można zniszczyć życie drugiego człowieka, tylko dlatego że ma lepiej, fajniej, wiecej. Polecam wszystkim którzy lubią się w takich mrocznych zagadkach.🙋♀️
Komentarze
Prześlij komentarz